مراسم بزرگداشت آذر درخشان روز
- جمعه 8 ژوئن - ساعت 19، در سالن AGECA(آ ژ كا) برگزار خواهد شد. با توجه به اینکه عده ای از
رفقا، علاقمندان و دوستان امکان شرکت در این مراسم را ندارند، از طرف کمیته برگزار
کننده امکان پخش همزمان این مراسم تدارک دیده شده است. کافی است روز جمعه ساعت ۱۹
به وقت اروپای مرکزی به لینک زیر مراجعه کنید:
رزا: اینکه سرخ اله قرار گذاشته یاد آذر را در قبرستان تازه کند زیاد تعجب آور نیست! من ترجیحا یاد آذر و آذرها را در مبارزه روزمره علیه دو نظام همدست پدرسالاری/ سرمایه داری تازه خواهم کرد. سازمانها و نهادهایی که فراخوان بسوی قبرستان و گورستان و بزرگداشت انقلابیون را در سالن های حزبی و سازمانی برگزار میکنند در فرم و محتوا فرق چندانی با سیستم حاکم ندارند. میشنویم که آذر درخشان خواهان مراسم ساده ای بود، اما "ما" قرار است مراسمی "در خور" برای او برگزار کنیم!
از دوستی که فایلهای صوتی فاضلاب چتروم پالتاکی را
در اختیار گذاشت ممنونم.
کارخانه رهبر ساز حزب کمونیست کارگری نیز پس از بالا
بردن پرچم های سرخ در قبرستان
Highgate Cemeteyلندن و گذاشتن کله منصور حکمت در کنار کله مارکس
هر ساله
رهروان را به قبرستانها و زیارت قبور کشید. اما جنبش انقلابی کف خیابانها، سنت های
خود را دارد. جای پرچم سرخ مبارزه در خیابانها است و پرچم سیاه اعتصاب کارگران نیز
هرگز پرچم عزا نبود.
ما در سوگ از دست دادن رفقایمان نیستیم. نه سنت شب
اول قبر داریم، نه شب 7، و نه رفقایمان را خاک میکنیم، یا مجسمه! مراسم خاکسپاری و
یادبود و... نه انقلابی است و نه اگر به قصد سازماندهی به کار گرفته شده، ابزار
مترقی برای این هدف. گردهمایی بزرگ همه
آزادیخواهان را آنطور که مینا احدی به فراخوان حزب مائویست لبیک گفته، حتی از خود
فراخوان نیز ارتجاعی تر یافتم!
ادای احترام به جسم پودر شده، مومیایی شده و به خاک
سپرده شده را نباید بر تابیم.
بلکه تئوری
های بیان شده رفقا را در مبارزه به آزمایش و خطا بگذاریم و ارتقا دهیم و با ایده
های بهتر از آنان به مصاف سرمایه داری مردسالار برویم. بجای اعلام ماتم در نبود
انسانها و انشای تسلیت، بجای بت کردن اندیشه، به راه حل ها و تئوری رهایی و نقدش
بپردازیم. چرا که دیرزمانی ست "جنبش انقلابی"، خود به بتکده و قبرستان "پیشگامان"
تبدیل شده است.
قرار نیست خودی میان قبرها نشان دهیم و و در ماتم
عزیزانمان دمی بگرییم؟!
راه مبارزه علیه ارتجاع (در اینجا رژیم اسلامی) از
میان گورها نمیگذرد. مردمان سوگوار به مردمان اشغالگر در هیچکجای تاریخ استحاله
نیافتند.
ضد فراخوان خواهان بازخوانی و پرداختن به تئوری و
اندیشه رفقا است.
به مصاف رژیم اسلامی هم اگر قرار است برویم، آنگونه
که آذرها رفتند، زمان و مکان دقیق اش در اطلاعیه بعدی بزودی منتشر نمیشود!
از همه رفقا، دوستان، ياران و تمام انسانهای آزاديخواه می خواهيم كه با نا شركت در اين مراسم با اين زن انقلابی و كمونيست برجسته برای آخرين بار وداع نكنند.
از همه رفقا، دوستان، ياران و تمام انسانهای آزاديخواه می خواهيم كه با نا شركت در اين مراسم با اين زن انقلابی و كمونيست برجسته برای آخرين بار وداع نكنند.
خلاف جریان سرخ اله، با شعار "بجای اشغال قبرستانها، پیش بسوی
اشغال مراکز دشمن!"
نا اطلاعیه و نا فراخوان خود را امضا میگذارد.
باشد که یاد رفقایمان، خواهرانمان و تمامی انسانهای
مبارز آزادیخواه و برابری طلب در مبارزات جاری همیشه همراهی مان کنند.
آذر درخشان (ها) صدای سانسور شده و خفه شده زن
ایرانی شدند. باشد که در خروش بی صدایان،
در پیروزی و بازپس گیری شان انسانی مان آنها را بیاد آوریم. از ما بودنش
را بیاد آوریم و نه بر ما بودن و یا رهبریت، که او ادعایش را نداشت....
سنگ قبر رفقایمان را در کف خیابان ها و کارخانه در
دستهایمان سلاحی کنیم، در دفاع از خود و در برابر سیستم ضد بشر.
به بازتولید فرهنگ ارتجاعی و اجرای
نمایش مذهبی خاتمه دهیم.
از طرفی آنها که آذر را در سال مراسم به خاکسپاری
منصور حکمت به یاد دارند، بخوبی میدانند که اینچنین مراسمی در جهت افکار و اندیشه
مترقی او نیست.
در جنبش فرا- ناسیونال نیز در تاریخ به خاک
افتادن کارلو جولیانی در جنوا/ ایتالیا صدای آژیر
آتشنشانی ها یادش را زنده میکند و به یاد سنت
مبارزین علیه سیاستهای نئولیبرال و ملاقات سران 8 کشور(جی8) سطلهای زباله ها روشن میشوند، آتشی که علیه
گازهای اشک آور در گوشه و کنار جهان کماکان بر پا است.
و از آنجایی که مکان مورد اعتراض آذرها در
کارزار زنان، سفارت (لانه های جاسوسی ) رژیم اسلامی و امریکا بود و ما زنان نیز توانستیم 3 سال پیاپی در روز جهانی زن در اعتلاف فرا
گروهی در جلوی این مکانها اکسیونهای چند هزار نفره داشته باشیم و اعتراض کنیم،
پیشنهاد میکنم بجای سازماندهی دوستان و رفقایش در مارشی به طرف قبرستان، کانون های
دشمنان زنان و انسان را نشانه کنیم. البته دوستان غیر حزبی آذر، احتمالا ایده های
دیگر و بهتری داشته و میتوان آنها را به اشتراک گذاشت تا در موارد دیگر نیز با نو
آوری از بازتولید فرهنگ ارتجاع در اینگونه مناسبت ها اجتناب کنیم.
در خاتمه باز من تاکید میکنم که وقتی دوستان
میپرسند: رزا فکر نمیکنی که این خواست آذر است که تو نیز در این مراسم باشی؟
نه!
من این فکر را نمیکنم. اما امید که دوستان شرکت
کننده از فرصت و امکان دید و بازدیدشان استفاده کرده و در جهت هماهنگی برای
اکسیونهایی در آینده استفاده کنند و یا مسیرحرکت بطرف قبرستان پرلاشز از جلوی سفارت رژیم اسلامی باشد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر